W obronie kapłaństwa
Kościół twardo broni kapłaństwa Chrystusowego. Kapłan od nikogo nie jest zależny, tylko od Chrystusa – mówił zdecydowanym tonem kard. Stefan Wyszyński w kazaniu wygłoszonym podczas procesji Bożego Ciała 4 czerwca 1953 roku w Warszawie. Stojąc przed kościołem św. Anny, przemawiał, według swoich zapisków, do 200 tysięcy osób, a według Urzędu ds. Wyznań – do 30 tysięcy. To było jedno z najostrzejszych kazań prymasa.
Jaka praca jest modlitwą?
Czym jest praca w życiu człowieka, czym może i powinna być w życiu chrześcijanina – tym zagadnieniom z zakresu etyki i teologii pracy ks. Stefan Wyszyński poświęcił wiele tekstów, głównie w okresie międzywojennym. Ich swoistą syntezę stanowi książka „Duch pracy ludzkiej”, wydana w 1946 r. we Włocławku i wznawiana od tego czasu wielokrotnie.
W dłoniach Matki Chrystusa
W dzienniku „Pro memoria” 12 maja 1976 r. prymas Stefan Wyszyński pisze: „Całą moją miłość przeniosłem z Matki na Matkę”. Tego dnia na Jasnej Górze świętuje 30. rocznicę konsekracji na biskupa lubelskiego. Opisuje w tej notatce, jak rodziła się jego maryjność. Wyjawia przedziwną tajemnicę swego serca – przeniesienie miłości z matki Julianny, która zmarła 31 października 1910 r., gdy Stefan miał 9 lat, na Matkę Bożą. Wyjaśnia, jak matka z Zuzeli pomogła mu w nawiązaniu więzi z Matką z Nazaretu.•
